Śruby rozporowe do zastosowań betonowych w budynkach i windach

Śruba rozporowa to mechaniczny element mocujący używany do mocowania obiektów do solidnych materiałów fundamentowych, takich jak beton, cegły i skały. Poniżej znajduje się szczegółowy wstęp:

1. Skład strukturalny

Śruby rozporowe składają się zazwyczaj ze śrub, tulei rozporowych, podkładek, nakrętek i innych części.
● Śruby:Zwykle jest to w pełni gwintowany pręt metalowy, którego jeden koniec służy do łączenia obiektu, który ma zostać zamocowany, a część gwintowana służy do dokręcania nakrętki w celu wytworzenia napięcia. Materiał śruby to głównie stal węglowa, stal stopowa itp., aby zapewnić wystarczającą wytrzymałość.
● Rura rozprężna:Generalnie jest to struktura rurowa wykonana z plastiku (takiego jak polietylen) lub metalu (takiego jak stop cynku). Jej średnica zewnętrzna jest nieco mniejsza niż średnica otworu montażowego. Po dokręceniu nakrętki rura rozprężna rozszerzy się w otworze i ściśle przyklei się do ściany otworu.
● Podkładki i nakrętki:Podkładki umieszcza się między nakrętką a nieruchomym przedmiotem, aby zwiększyć powierzchnię styku, rozproszyć nacisk i zapobiec uszkodzeniu powierzchni nieruchomego przedmiotu; nakrętki służą do dokręcania, a naprężenie wytwarza się na śrubie poprzez obrót nakrętki w celu rozszerzenia rurki rozprężnej.

2. Zasada działania

● Najpierw wywierć otwór w materiale bazowym (np. w ścianie betonowej)szyb windy). Średnica otworu powinna być nieznacznie większa niż średnica zewnętrzna rury rozprężnej. Zasadniczo odpowiednia średnica otworu jest określana zgodnie ze specyfikacją śruby rozprężnej.
● Włóż śrubę rozporową do wywierconego otworu, aby upewnić się, że rura rozporowa została całkowicie wsunięta do otworu.
● Gdy nakrętka jest dokręcana, śruba będzie się wyciągać na zewnątrz, powodując rozszerzenie się rury rozprężnej na zewnątrz pod wpływem ciśnienia promieniowego. Tarcie powstaje między rurą rozprężną a ścianą otworu. Gdy nakrętka jest ciągle dokręcana, tarcie wzrasta, a śruba rozprężna jest ostatecznie mocno zamocowana w materiale bazowym, dzięki czemu może wytrzymać określone siły rozciągające, siły ścinające i inne obciążenia, dzięki czemu obiekt (stały wspornik) podłączony do drugiego końca śruby jest nieruchomy.