براکت L گالوانیزه، براکت نصب سوئیچ بار فولادی

۱. هزینه مواد اولیه
براکت الکتروگالوانیزه: الکتروگالوانیزه عموماً از ورق نورد سرد به عنوان زیرلایه استفاده می‌کند. هزینه ورق نورد سرد به خودی خود نسبتاً زیاد است و مقدار زیادی مواد شیمیایی مانند نمک روی برای پیکربندی محلول آبکاری در طول فرآیند تولید مورد نیاز است. هزینه این مواد را نباید دست کم گرفت.
براکت گالوانیزه گرم: زیرلایه برای گالوانیزه گرم می‌تواند ورق نورد گرم باشد که معمولاً ارزان‌تر از ورق نورد سرد است. اگرچه گالوانیزه گرم مقدار زیادی شمش روی مصرف می‌کند، اما به دلیل نیاز نسبتاً کم به زیرلایه، هزینه مواد اولیه آن نسبتاً نزدیک به براکت‌های الکتروگالوانیزه است. با این حال، در تولید در مقیاس بزرگ، هزینه مواد اولیه براکت‌های گالوانیزه گرم ممکن است کمی کمتر باشد.

۲. هزینه‌های تجهیزات و انرژی
براکت الکتروگالوانیزه: الکتروگالوانیزه به تجهیزات حرفه‌ای مانند تجهیزات الکترولیز و یکسوکننده‌ها نیاز دارد و هزینه سرمایه‌گذاری این تجهیزات نسبتاً زیاد است. علاوه بر این، در طول فرآیند آبکاری، برای حفظ واکنش الکترولیتی، باید به طور مداوم انرژی الکتریکی مصرف شود. هزینه انرژی الکتریکی بخش بزرگی از کل هزینه تولید را تشکیل می‌دهد. به ویژه برای تولید در مقیاس بزرگ، اثر تجمعی هزینه‌های انرژی قابل توجه‌تر است.
براکت گالوانیزه گرم: گالوانیزه گرم نیاز به تجهیزات اسیدشویی، کوره‌های آنیل و دیگ‌های بزرگ روی دارد. سرمایه‌گذاری در کوره‌های آنیل و دیگ‌های روی نسبتاً زیاد است. در فرآیند تولید، شمش‌های روی باید تا دمای بالایی حدود ۴۵۰ تا ۵۰۰ درجه سانتیگراد گرم شوند تا برای عملیات غوطه‌وری ذوب شوند. این فرآیند انرژی زیادی مانند گاز طبیعی و زغال سنگ مصرف می‌کند و هزینه انرژی نیز بالا است.

۳. بهره‌وری تولید و هزینه‌های نیروی کار
براکت الکتروگالوانیزه: راندمان تولید الکتروگالوانیزه نسبتاً کم است، به خصوص برای برخی از براکت‌ها با اشکال پیچیده یا اندازه‌های بزرگ، زمان آبکاری ممکن است طولانی‌تر باشد، بنابراین بر راندمان تولید تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، عملیات در فرآیند الکتروگالوانیزه نسبتاً ظریف است و الزامات فنی برای کارگران زیاد است و هزینه نیروی کار نیز بر این اساس افزایش می‌یابد.
براکت گالوانیزه گرم: راندمان تولید گالوانیزه گرم نسبتاً بالا است. تعداد زیادی براکت را می‌توان در یک آبکاری غوطه‌وری پردازش کرد که برای تولید در مقیاس بزرگ مناسب است. اگرچه بهره‌برداری و نگهداری تجهیزات گالوانیزه گرم به متخصصان خاصی نیاز دارد، اما هزینه کلی نیروی کار کمی کمتر از براکت‌های الکتروگالوانیزه است.

۴. هزینه حفاظت از محیط زیست
براکت الکتروگالوانیزه: فاضلاب و گاز زائد تولید شده توسط فرآیند الکتروگالوانیزه حاوی آلاینده‌هایی مانند یون‌های فلزات سنگین است که قبل از رسیدن به استانداردهای تخلیه، باید تحت عملیات سختگیرانه حفاظت از محیط زیست قرار گیرند. این امر هزینه‌های سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از تجهیزات حفاظت از محیط زیست، مانند هزینه‌های خرید و نگهداری تجهیزات تصفیه فاضلاب، تجهیزات تصفیه گاز زائد و غیره، و همچنین مصرف مواد شیمیایی مربوطه را افزایش می‌دهد.
براکت گالوانیزه گرم: برخی از آلاینده‌ها نیز در طول فرآیند گالوانیزه گرم تولید می‌شوند، مانند فاضلاب ترشی و دود روی، اما با پیشرفت مداوم فناوری حفاظت از محیط زیست، هزینه تصفیه حفاظت از محیط زیست آن کمی کمتر از براکت‌های الکتروگالوانیزه است، اما هنوز هم باید مقدار مشخصی از بودجه در ساخت و بهره‌برداری از تأسیسات حفاظت از محیط زیست سرمایه‌گذاری شود.

۵. هزینه نگهداری بعدی
براکت الکتروگالوانیزه: لایه الکتروگالوانیزه نسبتاً نازک است، عموماً ۳-۵. هنگامی که در محیط‌های خشن مانند فضای باز استفاده می‌شود، مقاومت در برابر خوردگی نسبتاً ضعیف است و به راحتی زنگ می‌زند و دچار خوردگی می‌شود. بازرسی و نگهداری منظم مانند گالوانیزه مجدد و رنگ‌آمیزی مورد نیاز است که هزینه نگهداری بعدی را افزایش می‌دهد.
براکت گالوانیزه گرم: لایه گالوانیزه گرم ضخیم‌تر است، معمولاً بین ۱۸ تا ۲۲ میکرون، با مقاومت در برابر خوردگی و دوام خوب. در شرایط استفاده عادی، عمر مفید طولانی و هزینه نگهداری بعدی نسبتاً کم است.

۶. هزینه جامع
در مجموع، در شرایط عادی، هزینه براکت‌های گالوانیزه گرم بیشتر از براکت‌های الکتروگالوانیزه خواهد بود. طبق داده‌های مربوطه، هزینه گالوانیزه گرم حدود ۲ تا ۳ برابر الکتروگالوانیزه است. با این حال، تفاوت هزینه خاص نیز تحت تأثیر عوامل بسیاری مانند عرضه و تقاضای بازار، نوسانات قیمت مواد اولیه، مقیاس تولید، فناوری پردازش و الزامات کیفیت محصول قرار خواهد گرفت.